Φίλιππος Πλιάτσικας: «Μέσα από τη δύσκολη περίοδο βγαίνουν μαργαριτάρια»

Ο αγαπημένος ερμηνευτής και συνθέτης Φίλιππος Πλιάτσικας θα βρίσκεται για λίγες ακόμα εμφανίσεις στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου. Η παράσταση με τίτλο «Την Αλήθεια να πω», όπως λέγεται και ο νέος, πιο ηλεκτρικός του δίσκος, περιλαμβάνει τραγούδια από την καινούργια δουλειά του και φυσικά, όλες τις αγαπημένες και πολυτραγουδισμένες στιγμές του μουσικού του παρελθόντος.
Ο Φίλιππος Πλιάτσικας ξέκλεψε λίγο χρόνο ανάμεσα στις εμφανίσεις, τις πρόβες και την προετοιμασία του και μίλησε αποκλειστικά στο click@Life για το πρόγραμμά του στον Σταυρό του Νότου, τη μουσική του, την ειλικρινή του σχέση με τον κόσμο αλλά και την πολυαναμενόμενη συναυλία-επανένωση των Πυξ Λαξ το καλοκαίρι στο ΟΑΚΑ.
«Την Αλήθεια να πω» είναι ο τίτλος του νέου σου album. Από πού προέκυψε ο τίτλος;
Ο δίσκος φτιάχτηκε σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο της ζωής μου, που έχω ανάγκη να πω κάποια πράγματα.
Έχει ένα πιο ηλεκτρικό ύφος. Πώς προέκυψε αυτό;
Το ήθελα τώρα, σε αυτόν τον δίσκο. Όπως σε κάθε δίσκο, οτιδήποτε βγαίνει είναι ένα βήμα διαφορετικό, που αισθάνομαι ότι υπάρχει λόγος να βγει. Γιατί αλλιώς δεν θα έβγαζα κάτι. Έτσι και σε αυτόν τον δίσκο είχα ανάγκη γενικά να τον φτιάξω με αυτό τον τρόπο, τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Μπορείς να εντοπίσεις κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στη μουσική σου, κάποιες συγκεκριμένες μουσικές επιρροές;
Με μια φράση θα μπορούσα να σου πω ότι το χαρακτηριστικό της είναι ότι δεν έχει χαρακτηριστικά. Μπαίνοντας λίγο πιο μέσα στα πράγματα, αυτό που ουσιαστικά ο ήχος μου προτείνει είναι ότι η μουσική δεν έχει σύνορα. Δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο είδος το οποίο το ακολουθούμε με εμμονή, σαν μανιέρα. Προσπαθούμε να παντρέψουμε, όσο μπορούμε βέβαια και όσο το επιτρέπουν οι δυνατότητές μας και οι γνώσεις μας πάνω στη μουσική, πάρα πολλά είδη μουσικής. Στον συγκεκριμένο δίσκο υπάρχουν παντρέματα που ξεκινάνε από ηπειρώτικα πολυφωνικά σύνολα, μέχρι gospel χορωδίες. Με αυτό τον τρόπο μου αρέσει να κινούμαι πάνω στη μουσική.
Υπάρχουν μουσικές επιρροές από κάποιους άλλους καλλιτέχνες, Έλληνες ή ξένους;
Βέβαια. Μεγαλώσαμε με ακούσματα, κυρίως από το εξωτερικό, όπως οι Pink Floyd, ο Bob Dylan, οι Rolling Stones, οι Beatles. Αλλά έχουμε πολλά ακούσματα κι από εδώ, από Έλληνες, όπως ο Παύλος Σιδηρόπουλος, που έμαθε σε όλους μας σχεδόν πως μπορεί να γίνει το ελληνόφωνο ροκ, η ηλεκτρική μουσική θα το έλεγα καλύτερα. Ακόμη και ο Διονύσης Σαββόπουλος με όλους αυτούς τους δίσκους που άλλαξαν τη ροή των πραγμάτων. Και φυσικά, τα λαϊκά που τρώγαμε στη μάπα συνεχώς στις οικογενειακές γιορτές. Και τα δημοτικά βεβαίως.
Είναι μαζί σου στη σκηνή και ο Κύριος Κ. Πώς προέκυψε η συνεργασία αυτή;
Ο Κύριος Κ βγαίνει σε κάποιο σημείο του προγράμματος και γεμίζει με πάθος και ένταση τη σκηνή. Τον ήξερα τον Κύριο Κ. Είναι ένα νέο παιδί, το οποίο αυτά τα χρόνια κάνει βήματα, προσπαθεί και δημιουργεί πράγματα τα οποία τα θεωρώ ξεχωριστά και υπάρχει λόγος να βγουν και προς τα έξω.
Ποιά η σχέση σου με το ελληνικό κοινό;
Κατ’ αρχάς το κοινό εγώ το ονομάζω «κόσμο». Θεωρώ ότι υπάρχει μια μεγάλη μερίδα του κόσμου που έχει και λόγους και ανάγκη να ακούει τέτοιου είδους μουσική όπως αυτή που κάνουμε εμείς και η σχέση μεταξύ μας είναι μια σχέση χρόνων, στην περίπτωση τη δικιά μου, είναι πάνω από 20 χρόνια κι εξακολουθεί να έχει μια ποιότητα που δεν επηρεάζεται από εξωγενείς παράγοντες. Δεν επηρεάζεται από διάφορες μόδες της εποχής και δεν επηρεάζεται από δεύτερες και μικρές, θα το έλεγα, καταστάσεις που περνάμε κατά καιρούς σαν χώρος της μουσικής.
Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που κεντρίζει το ενδιαφέρον του κόσμου στη μουσική σου;
Νομίζω ότι η σχέση που έχουμε αναπτύξει όλα αυτά τα χρόνια είναι μια σχέση ειλικρίνειας. Γι’ αυτό και όσες μόδες και να περάσουν κι όσες μπαλαφαρίες και να ακουστούν για ανθρώπους σας κι εμάς, ο κόσμος «δεν ψήνεται». Γιατί όλα φαίνονται και στη σκηνή και στη στάση ζωής του καθενός μας. Στην περίπτωση τη δικιά μας, νομίζω ότι περισσότερο και από τα τραγούδια και τη μουσική, παίζει ρόλο το ποιοι είμαστε.
Η περίοδος που διανύουμε είναι δύσκολη, πιεστική. Πιστεύεις ότι η κρίση αυτή λειτουργεί δημιουργικά για τη μουσική;
Νομίζω ότι γενικότερα οι δύσκολες περίοδοι που περνάνε οι άνθρωποι, το έχει δείξει αυτό η ιστορία, είναι περίοδοι που μπορεί μεν να περνάνε πρακτικά και υλικά δύσκολα, αλλά από πνευματικής, ηθικής και συναισθηματικής πλευράς, βγαίνουν μαργαριτάρια. Κάτι τέτοιο πιστεύω θα συμβεί και τώρα.
Υπάρχει κάποιο κομμάτι που ξεχωρίζεις από τους δίσκους σου; Κάτι που να αγαπάς πολύ;
Όχι, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Τα τραγούδια που κάνουμε είναι τραγούδια βιωματικά, είναι μια παντελής έκθεση του ψυχισμού μας και του τι συμβαίνει γενικά σε ό,τι μας αφορά. Οπότε αν κάποιος θέλει να μάθει την πραγματική αλήθεια για μας, αρκεί να ακούσει έναν δίσκο. Άρα κάθε κομμάτι από αυτό το παζλ, κάθε κομμάτι από τον κάθε δίσκο είναι ένα κομμάτι πολύ σημαντικό της ίδιας μας της πορείας και της ζωής. Πώς να διαλέξεις κάτι από όλα αυτά;
Σου αρέσει η Αθήνα;
Ναι, η Αθήνα μου αρέσει πολύ. Όσο κι αν τη βρίζω κάποιες μέρες που αναγκάζομαι να κάνω κάποιες δουλειές και είμαι μποτιλιαρισμένος ή ταλαιπωρούμαι ή τσακώνομαι στο δρόμο ή μουντζωνόμαστε μεταξύ μας, έρχονται κάποιες άλλες ώρες, κυρίως το βράδυ αργά, που αυτή η πόλη ακόμη και σήμερα που περνάει δύσκολα, είναι μια πόλη που μου δίνει πράγματα, που για να τα βρω αλλού θα πρέπει να ταξιδέψω πολύ μακριά. Η Αθήνα είναι γεμάτη εικόνες. Αν βέβαια έχεις μάτια να τις δεις.
Τηλεόραση παρακολουθείς;
Παρακολουθώ, βέβαια. Όταν δεν έχω τι να κάνω κι όταν θέλω το μυαλό μου να αδειάσει, ανοίγω την τηλεόραση, κυρίως κάνω ζάπινγκ κι αν πετυχαίνω εικόνες που μου αρέσουν, κάθομαι και τις βλέπω, πολλές φορές με κλειστή φωνή.
Υπάρχει κάτι που να εύχεσαι για το μέλλον;
Αυτό που εύχομαι πάντα είναι υγεία, για όλους μας, όσο μπορεί αυτό να είναι εφικτό, γιατί το θεωρώ το πιο σημαντικό κομμάτι για να είμαστε καλά και να ζούμε καλά τη ζωή μας. Από εκεί ξεκινάω πάντα και μάλλον εκεί τελειώνω. Γιατί όλα τα άλλα έχουν να κάνουν με πράγματα που μπορεί ο άνθρωπος να τα καταφέρει κι αν δεν τα καταφέρει δεν τρέχει και τίποτα.
Τέλος, θέλεις να μας πεις για τη συναυλία που περιμένουν πολλοί το καλοκαίρι, την επανένωση των Πυξ-Λαξ;
Είναι 5-6 συναυλίες που θα κάνουμε το καλοκαίρι στην Ελλάδα και την Κύπρο, κατά πάσα πιθανότητα. Αυτές οι συναυλίες θα είναι γιορτή για εμάς, γιατί θα είναι ένα κλείσιμο μιας ολόκληρης πορείας και ταυτόχρονα, θα είναι και ένας αποχαιρετισμός σε έναν άνθρωπο που όλα αυτά τα χρόνια ήμασταν μαζί, που είμαστε συγγενείς στην ουσία και που γενικότερα για τις ζωές μας αλλά και τις μουσικές μας ζωές, έπαιξε και παίζει ακόμη πολύ μεγάλο ρόλο. Είναι εδώ παρών. Αφιερωμένες λοιπόν στη μνήμη του Μάνου Ξυδούς. Αυτός ο συνδυασμός, για τον Μπάμπη και για εμένα κυρίως, αλλά και για τα υπόλοιπα παιδιά της μπάντας, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Αλλά θα γίνουν έτσι όπως πρέπει να γίνουν και θα είναι γιορτές. Και νομίζω ότι στο τέλος θα αποχαιρετίσουμε την πορεία αυτής της μπάντας, που τόσα πράγματα έδωσε σε όλους μας, έτσι όπως πρέπει να γίνει.

Πηγή : clik@life